پیام تبریک روز طبیعت (سیزده‌بدر)

سیزده روز از آغاز سال نو گذشته است، سیزده روز از نو شدن، از طراوت، از گشودگی روزگار به روی انسان. طبیعت، این میزبان همیشگی، امروز مشتاق دیدار ماست؛ همان‌گونه که ما مشتاق آغوش گسترده اوییم. اما هر مهمانی که پای در خانه میزبان می‌گذارد، رسالتی بر دوش دارد: حرمت نگاه داشتن.

طبیعت، سخاوتمندانه نعمت‌هایش را عرضه می‌کند؛ سبزه‌هایش فرش راه ما، رودهایش ترنم آرامش، و آسمانش سقفی بی‌منت است. اما آیا می‌توان از نعمتی بهره برد و به آن آسیب رساند؟ آیا شایسته است که دستان نوازشگر زمین را با زخم‌های خودخواهی بیالاییم؟

سیزده‌بدر، صرفاً یک روز در تقویم نیست؛ بلکه آئینی است که به ما می‌آموزد چگونه با جهان پیرامونمان همزیستی کنیم. جامعه‌ای که احترام به طبیعت را در فرهنگ خود نهادینه کند، در حقیقت به حیات خود حرمت نهاده است. زیرا طبیعت، آینه هستی ماست؛ اگر به آن آسیب زنیم، بازتاب آن دیر یا زود به زندگی ما بازخواهد گشت.

بیایید در این روز، طبیعت را نه تنها به‌عنوان یک مقصد برای گریز از روزمرگی، بلکه به‌مثابه خانه‌ای که پناهگاه همیشگی ماست، پاس بداریم. زمین، هرگز درهای خود را بر ما نمی‌بندد؛ ما نیز باید حرمت این خانه بزرگ و مهربان را نگاه داریم.

هر شاخه‌ای که می‌شکنیم، هر زباله‌ای که بر جای می‌گذاریم، زخمی است بر تن زمین؛ و زمین همان خانه‌ای است که ما همواره در آن زیسته‌ایم.

آتش، نماد گرما و زندگی است، اما در دل طبیعت بی‌دفاع، می‌تواند به فاجعه‌ای جبران‌ناپذیر بدل شود. اگر آتشی می‌افروزیم، آن را مهار کنیم و پیش از ترک محل، مطمئن شویم که خاموش شده است.

سبزه‌های نوروزی را به جاده‌ها و رودخانه‌ها نسپاریم. طبیعت، خانه ماست و این هدایا را باید در محل‌های مناسب رها کنیم تا به چرخه زیست‌بوم آسیب نزنیم.

ماهی‌های قرمز سفره هفت‌سین نیز موجودات زنده‌ای هستند که رها کردن آن‌ها در طبیعت، اغلب به مرگ آن‌ها یا به خطر افتادن اکوسیستم منجر می‌شود. بیایید آن‌ها را در محل‌های معرفی‌شده تحویل دهیم تا از سرنوشتی تلخ در امان بمانند.

همان‌گونه که طبیعت را محترم می‌شماریم، باید آرامش و آسایش دیگران را نیز پاس بداریم. موسیقی بلند، رفتارهای ناهنجار و بی‌توجهی به حقوق دیگران، مهمانی ما را به رنج دیگران بدل نکند.

سیزده‌بدر، فرصتی برای تجدید دیدارها و تحکیم پیوندهای انسانی است. با مهربانی، صبوری و لبخند، این روز را به یادمانی‌ترین لحظات سال بدل کنیم.

بازگشت از طبیعت، پایان سفر نیست. بیایید با صبر و حوصله، در مسیر بازگشت، به حقوق همدیگر احترام بگذاریم تا این روز شیرین با حادثه‌ای تلخ گره نخورد.

ما وارثان زمین و نگاهبانان آنیم. حفاظت از محیط زیست نه یک وظیفه، بلکه یک رسالت است؛ رسالتی که باید از خود آغاز کنیم و آن را به نسل‌های بعد بسپاریم. بیایید هر یک، سفیر آگاهی و پاسدار طبیعت باشیم تا این ودیعه الهی برای آیندگان باقی بماند.

کیوان دارابخانی