
چهارشنبهسوری؛ روشنای پیوندها، نه هیاهوی بیثمر
چهارشنبهسوری، جشنی بود برای فراموشی کدورتها، برای اتحاد، برای شعلهور کردن امید. اما آیا پرتاب ترقههای بیمعنا، پر کردن خیابانها از صداهای وحشت و تهدید، کوچکترین قرابتی با این سنت دارد؟ آیا نیاکان ما که به خرد و تأمل شهره بودند، این بیخردی را تأیید میکردند؟