از سودان تا ایران “انرژی هسته ای بهانه ای برای تجزیه
روزنگارآنلاین، با این حال، در سال‌های اخیر، برخی جریان‌ها با بهره‌گیری از مشکلات انباشته در حوزه توسعه و تبعیض‌های تاریخی، تلاش دارند گفتمانی را رواج دهند که در ظاهر حامی حقوق اقوام است، اما در واقع بسترساز پروژه‌های بی‌ثبات‌ساز و تجزیه‌طلبانه است. اینجاست که باید میان دو چیز مرز کشید: «مطالبه‌گری مشروع اقوام» و «پروژه‌های نرم تجزیه».
تبعیض داخلی یا نقشه خارجی:
هیچ منصفی نمی‌تواند انکار کند که برخی مناطق ایران از توسعه متوازن بی‌بهره بوده‌اند. استان‌هایی چون سیستان‌وبلوچستان، خوزستان، کردستان،کرمانشاه،لرستان، آذربایجان غربی و بخش‌هایی از جنوب شرق، از لحاظ زیرساختی، آموزشی و اقتصادی با مشکلات مزمن مواجه‌اند. افزون بر آن، محدودیت‌هایی در آموزش زبان مادری و مشارکت در قدرت سیاسی نیز موجب احساس نارضایتی در بخشی از مردم این مناطق شده است.
اما این مطالبات، به‌شرطی که در چارچوب قانون، عقلانیت و در بستر گفت‌وگوی ملی بیان شود، نه‌تنها تهدید نیستند، بلکه فرصتی برای بازسازی انسجام ملی خواهند بود. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز در اصول ۱۵ و ۱۹ به‌روشنی بر برابری اقوام و حقوق فرهنگی آنان تأکید کرده است.
وقتی دشمنان از گفتمان اقوام سو‌ءاستفاده می‌کنند:
درست در نقطه‌ای که نظام باید با توسعه عدالت‌محور و تقویت وحدت ملی وارد شود، دشمنان خارجی، به‌ویژه آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی، بر آن تمرکز کرده‌اند. این کشورها که سابقه طولانی در تجزیه کشورهای منطقه دارند، امروز با قدرت رسانه‌ای و اطلاعاتی خود در تلاشند تا گسل‌های اجتماعی ایران را فعال کنند.
بریتانیا پیشینه‌ای طولانی در استفاده از اختلافات قومی و مذهبی برای تضعیف کشورهای مستقل دارد. آمریکا نیز به‌ویژه پس از جنگ عراق و سوریه، مدل «خاورمیانه بالکانی‌شده» را در دستور کار قرار داده است. در این چارچوب، طرح «ایرانِ تجزیه‌شده به مناطق قومی» بارها در اندیشکده‌های غربی مطرح شده است.
رژیم صهیونیستی نیز، که ایران را مانعی بنیادین در برابر توسعه‌طلبی خود در منطقه می‌داند، از گروه‌های تجزیه‌طلب در غرب و جنوب ایران حمایت رسانه‌ای، امنیتی و مالی کرده است. این پروژه‌ها اگرچه در ظاهر با شعار عدالت و آزادی بیان می‌شوند، اما در حقیقت ابزارهایی برای ایجاد ناامنی و بی‌ثباتی در کشور هستند.
خطای راهبردی برخی نخبگان داخلی:
تأسف‌بار آن‌جاست که برخی افراد در داخل کشور — چه از روی غفلت، چه از سر نارضایتی، و چه با انگیزه‌های سیاسی — ناخواسته با چنین طرح‌هایی هم‌صدا می‌شوند. گاه در قالب دفاع از حقوق زبانی یا منطقه‌ای، و گاه با حمله به مفهوم «ایرانیت» و تضعیف هویت ملی، مسیرهایی را دنبال می‌کنند که در نهایت به پروژه‌های بیگانه ختم می‌شود.
نمی‌توان از حافظه تاریخی ملت‌ها غافل شد:
هیچ‌گاه تجزیه، عدالت نیاورده است. نمونه سودان جنوبی پس از جدایی، فرو رفتن در جنگ داخلی، فقر و قحطی؛ یا طرح‌های تجزیه‌ای در عراق و سوریه که به تقویت تروریسم و بی‌ثباتی انجامیدند، همه نشان می‌دهند این راه، پایان خوشی ندارد.
تجزیه‌طلبی امروز با توپ و تانک نیست، با توییت و ترند است:
تجزیه‌طلبی دیگر با لشکرکشی رخ نمی‌دهد. دشمن، این‌بار با روایت‌سازی، فیلم‌های کوتاه، پادکست، ترندهای شبکه‌های اجتماعی، تبلیغات شبکه‌های ماهواره‌ای جعل تاریخ، تلاش می‌کند تا ذهن جوان ایرانی را تسخیر کند. باید پذیرفت که نبرد امروز، نبرد روایت‌هاست .
تقویت وحدت، همراه با عدالت:
مقابله با گفتمان تجزیه‌طلبانه پیش از آنکه امنیتی باشد، فرهنگی، مدیریتی و توسعه‌ای است. برای مهار این خطر، باید مطالبات اقوام شنیده شود، عدالت منطقه‌ای پیاده گردد و مشارکت سیاسی فراگیر تقویت شود. راه‌حل، نه سرکوب مطالبات مشروع، بلکه پاسخ عقلانی و در چارچوب قانون به آن‌هاست.
پیشنهادهای راهبردی:
۱. تدریس زبان مادری در کنار فارسی، مطابق اصل ۱۵ قانون اساسی
۲. افزایش مشارکت اقوام در مدیریت‌های کلان و محلی
۳. سرمایه‌گذاری جدی در مناطق مرزی و کمتر توسعه‌یافته
۴. ایجاد نهادهای گفت‌وگوی بین‌اقوامی برای تقویت هویت ملی مشترک
۵. مقابله رسانه‌ای هوشمند با جریان‌های تجزیه‌طلب در فضای مجازی
پایان سخن
ایران خانه همه ماست. خانه‌ای که اقوامش با تفاوت‌های خود، آن را زیباتر و غنی‌تر کرده‌اند. اما همان‌طور که خانه را باید بازسازی کرد، باید از ویرانی ان جلوگیری کرد.مطالبه گری حق است،اما اگر دستمایه طرح دشمن شود،به خیانت می‌انجامد./دکتر پرویز دیناری – استاد دانشگاه
برچسب ها :انرژی هسته ای ، روزنگار ، روزنگارآنلاین ، کرمانشاه
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰