مدیران تعویقی

✍️عبدالرضا یاری

در شرایطی که استان کرمانشاه بیش از هر زمان نیازمند شتاب در مسیر توسعه و بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی است، حضور برخی مدیران تعویقی در بدنه اجرایی استان، به مانعی جدی در تحقق اهداف کلان تبدیل شده است. این مدیران نه‌تنها تسهیل‌گر امور نیستند، بلکه با تعویق در تصمیم‌گیری و واگذاری مسئولیت‌ها، روند اجرای پروژه‌ها را با اختلال مواجه کرده‌اند.

تعویق در تصمیم‌گیری، به‌ویژه در حوزه‌های زیرساختی و خدمات عمومی، موجب اتلاف زمان، منابع مالی و انسانی شده و فرصت‌های حیاتی را از استان سلب کرده است. این مدیران با پرهیز از پذیرش ریسک و ارجاع مکرر امور به دیگران، عملاً از ایفای نقش مدیریتی خود شانه خالی می‌کنند. چنین رویکردی نه‌تنها ناکارآمدی را نهادینه می‌کند، بلکه اعتماد عمومی به ساختار اجرایی را نیز خدشه‌دار می‌سازد.

انتظار طبیعی از مدیران منصوب در استان، هم‌سویی با سیاست‌های مدیر ارشد استان و تلاش برای رفع موانع اجرایی است. اما آنچه در عمل مشاهده می‌شود، فاصله‌ای معنادار میان انتظارات توسعه‌محور و عملکرد محافظه‌کارانه برخی مدیران است. این شکاف، توسعه را به تأخیر انداخته و موجب سرخوردگی فعالان اقتصادی و اجتماعی شده است.

بخش قابل توجهی از این مدیران، خارج از چارچوب شایسته‌سالاری و با اتکا به حمایت‌های غیررسمی و غیرتخصصی، به مناصب رسیده‌اند. این پدیده، که می‌توان آن را «مدیریت کوتوله» نامید، نه‌تنها مانع بهره‌برداری از ظرفیت‌های نخبگان استان است، بلکه با اتلاف منابع فناورانه و انسانی، توسعه را به چالش کشیده است.

ترس از هزینه‌های احتمالی تصمیم‌گیری، جایگاه مدیریت را در استان به شدت تحت‌الشعاع قرار داده است. در حالی که مدیریت، ذاتاً با مسئولیت‌پذیری و جسارت در تصمیم‌گیری معنا می‌یابد، برخی مدیران با رفتارهای تعویقی، این مفهوم را تهی کرده‌اند.

اکنون زمان آن فرا رسیده که با بازنگری در نظام انتصاب مدیران، ایجاد سازوکارهای شفاف ارزیابی عملکرد، و تقویت فرهنگ پاسخ‌گویی، مسیر توسعه استان از سایه تعویق و محافظه‌کاری خارج شود. کرمانشاه نیازمند مدیرانی است که با جسارت، تعهد و تخصص، بار مسئولیت را بر دوش کشیده و آینده‌ای روشن برای مردم رقم بزنند.