در میانه‌ی سکوت پرهزینه‌ی نهادهای متولی مسکن در کرمانشاه، سایه‌ی سنگین فقر مسکن آرام‌آرام بر بام‌های شهر پهن می‌شود؛ جایی که احتمال ظهور پدیده‌هایی چون کانکس‌خوابی و سقف‌خوابی، دیگر یک دغدغه صرفاً اجتماعی نیست، بلکه نشانه‌ای از اختلال در چرخه سیاست‌گذاری و فروپاشی تدریجی نظام حمایت از زیست انسانی است. هشدارها به اوج رسیده‌اند، اما مدیران استانی همچنان یا درگیر شعارهای بی‌ثمرند یا در پناه تعارفات اداری، از مواجهه با واقعیت تلخ بازمانده‌اند.