بحران اخیر میان ایران و رژیم صهیونیستی، نه‌تنها مرزهای نظامی و دیپلماتیک منطقه را به آزمونی سخت کشید، بلکه چارچوب‌های سنتی سیاست‌ورزی قدرت‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای را نیز به چالش کشید؛ تحولی ژرف که رویکردهای محافظه‌کارانه و واقع‌گرایانه بازیگران کلیدی از کشورهای عربی خلیج فارس تا مسکو و پایتخت‌های غربی را به وضوح به نمایش گذاشت و نشان داد منطق بقا، ثبات و منافع استراتژیک، جایگزین شعارهای ایدئولوژیک و تقابل‌های سنتی شده است.

در عصری که قدرت روایت، جایگزین حقیقت عینی شده، ایران در نقطه‌ای ایستاده است که هم‌زمان باید از امنیت ملی خود دفاع کند و در عین حال، مشروعیت حقوقی اقداماتش را در برابر ساختارهای فرسوده و گزینشی نظم بین‌المللی اثبات نماید. این در حالی‌ست که طرف مقابل، با عبور از مرزهای اخلاق و حقوق، می‌کوشد تصویر «تجاوز مشروع» را جایگزین «دفاع مشروع» ایران کند؛ تلاشی که نه‌تنها منطق حقوق بین‌الملل را خدشه‌دار می‌سازد، بلکه بنیادهای نظم جهانی را نیز در معرض فروپاشی ادراکی قرار می‌دهد.