دیپلماسی در زمانه تهمت/روایتی حقوق‌مدار از بازدارندگی ایران در جهان بی‌قانون
✍️ کیوان دارابخانی
در هندسه‌ی معیوب و دوگانه‌ی نظم جهانی کنونی، آنچه ایران را از بسیاری بازیگران متمایز می‌سازد، نه صرفاً توان بازدارنده و تسلط آن بر معادلات نظامی، بلکه خویشتن‌داری راهبردی، تمکین به اصول حقوق بین‌الملل و وفاداری به مسیر گفت‌وگو است. در بحبوحه‌ی حملات برنامه‌ریزی‌شده و هدفمند از سوی رژیمی که سال‌هاست بی‌اعتنا به قطعنامه‌ها و اصول بنیادین، مشغول برهم‌زدن تعادل منطقه‌ای است، ایران نه تنها به دفاع محدود و مشروع اکتفا کرد، بلکه مسیر گفت‌وگو، تعامل و سازوکارهای دیپلماتیک را همچنان زنده نگاه داشت.
جمهوری اسلامی ایران، در شرایطی هدف تجاوزی آشکار قرار گرفت که در چارچوب گفتگوهای رسمی، آماده‌ی دستیابی به توافقی جامع و صلح‌آمیز بود. برخلاف تصویرسازی‌های مغرضانه، ایران نه آغازگر جنگ، بلکه قربانی محاسبه‌ای پرخطر از سوی دشمنان صلح و ثبات بود که می‌کوشند با برچسب‌زنی‌های سیاسی، یک دولت قانون‌مدار را به عنوان بازیگری غیرمسئول و تهدیدآفرین به افکار عمومی جهانی معرفی کنند. این در حالی است که ایران، در تمام مراحل، به مفاد منشور ملل متحد، کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو، تعهدات داوطلبانه هسته‌ای و اصول حاکم بر امنیت بین‌الملل پایبند بوده و همواره بر اصل گفت‌وگو و احترام متقابل تأکید داشته است.
در سوی دیگر، اما مواجهه‌ای مبتنی بر رویکردهای یکجانبه‌گرایانه و محاسبات زورمدارانه شکل گرفته؛ رویکردی که نه بر حقوق بین‌الملل استوار است و نه بر حسن نیت دیپلماتیک. اقداماتی که تحت لوای امنیت، در عمل منجر به بی‌ثبات‌سازی منطقه، تضعیف سازوکارهای بین‌المللی، و ایجاد مانع در مسیر دیپلماسی شده‌اند. تصویرسازی‌های مکرر از ایران به عنوان کشوری جنگ‌طلب و تهدیدکننده صلح جهانی، در واقع پوششی گفتمانی برای اقدامات ناقض حقوق بین‌الملل از سوی کسانی است که خود در طول دهه‌ها، زیرساخت‌های حقوقی و امنیتی جهان را به بازی گرفته‌اند.
پایبندی ایران به اصول و تعهدات مشروع، در کنار هوشیاری و اقتدار دفاعی آن، بیانگر الگویی متفاوت از قدرت است؛ الگویی که توانایی بازدارندگی را با عقلانیت حقوقی، و حق دفاع مشروع را با حفظ شأن دیپلماسی توأمان می‌بیند. ایران در عین توان پاسخ‌گویی قاطع، مسیر گفت‌وگو را ترک نکرده و از چارچوب‌های قانونی فراتر نرفته است؛ همان مسیری که هم‌زمان با حمله به زیرساخت‌های غیرنظامی و تأسیسات صلح‌آمیز هسته‌ای‌اش، همچنان در حال پیگیری است.
در این میدان نابرابر، آنچه در معرض خطر واقعی قرار دارد، نه تنها امنیت ملی ایران، بلکه اعتبار حقوق بین‌الملل، مشروعیت نهادهای جهانی و آینده‌ی مفهوم “قانون” در مناسبات بین دولت‌هاست. و اگر جامعه‌ی جهانی خواهان نظمی واقعی بر مبنای قواعد مشترک است، باید بداند که امروز، این ایران است که بر مدار منطق و قانون ایستاده و صیانت از حقوق ملی خود را نه از مسیر تخاصم، بلکه از مجرای تعامل و عدالت طلب می‌کند.
برچسب ها :آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ، اخبار تحلیلی ایران ، امنیت منطقه‌ای ، ایران و رژیم صهیونسیتی ، تجاوز نظامی ، تهدیدات هسته‌ای ، جنگ ادراکی ، جنگ روایتها ، حقوق بشر ، حقوق بین‌الملل ، دفاع مشروع ، دیپلماسی هسته‌ای ، رافائل گروسی ، روایتسازی رسانهای ، ژئوپلیتیک غرب آسیا ، سیاست خارجی ایران ، سیاست قدرت ، شورای امنیت سازمان ملل ، موضع حقوقی ایران ، نظم جهانی
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰