در عصر انفجار اطلاعات و حکمرانی الگوریتم‌ها، روابط عمومی دیگر به‌عنوان یک واحد سنتی اطلاع‌رسانی تعریف نمی‌شود، بلکه به‌مثابه پیشران استراتژیک در ساخت هویت دیجیتال سازمان‌ها عمل می‌کند. فرایندی که نیازمند بازتعریف نقش‌ها، تسلط بر فناوری‌های نوین ارتباطی، و بازسازی مدل‌های تعاملی بر مبنای تحلیل داده‌محور و تولید محتوای میان‌رسانه‌ای است؛ آن‌چنان‌که بقاء و اثربخشی سازمان‌ها در گرو مهاجرت حرفه‌ای از روابط عمومی سنتی به معماری هوشمند ارتباطات است.