در عصر زوال پرسشگری و سیطره فرم‌های تکراری بر فضای تحلیل، گفتمان سیاسی بیش از هر زمان دیگری گرفتار سطح‌نگری و کلیشه‌سازی شده است؛ وضعیتی که نه‌تنها عقلانیت نقادانه را به حاشیه رانده، بلکه بنیان‌های معرفتی سیاست‌ورزی را در تاریکی بازتولیدهای بی‌ریشه فروبرده است. در چنین منظری، آسیب‌شناسی جریان‌های مدعی تحلیل، ضرورتی حیاتی برای بازسازی چرخه فهم، تولید معنا و احیای قدرت تفکر در فرآیند تصمیم‌سازی به شمار می‌آید.