بی‌سوادان رسانه‌ای و سیاسی در یک دایره بسته از بازتولید کلیشه‌های تبلیغاتی و مصرف بی‌واسطه‌ی روایت‌های مسلط گرفتار می‌شوند. آن‌ها بدون آنکه خود بدانند، به ابزار بازنشر پیام‌های جهت‌دار تبدیل شده و در فرآیند سیاست‌ورزی، نه به‌عنوان یک کنشگر مستقل، بلکه به‌مثابه مهره‌ای در پازل راهبردی قدرت ایفای نقش می‌کنند.

رسانه‌ها قادر به شکل‌دهی به افکار عمومی هستند و در این مسیر، افرادی که خود را متخصص در این حوزه معرفی می‌کنند اما فاقد توانایی علمی و تحلیل‌های دقیق هستند، می‌توانند نقشی معکوس در فرآیندهای دموکراتیک و سیاسی ایفا کنند.