سربازان گمنام؛ معماران امنیت در هندسه قدرت

در جهان سیاست، قدرت به کسانی می‌رسد که دیده می‌شوند، سخن می‌گویند، نشست برگزار می‌کنند و امضاهایشان پای مصوبات و قراردادها ثبت می‌شود. اما در هندسه قدرت، همیشه یک ضلع ناپیدا وجود دارد؛ جایی که تصمیمات حیاتی گرفته می‌شود، بی‌آنکه کسی بداند چه کسانی آن‌ها را اتخاذ کرده‌اند.

سربازان گمنام امام زمان (عج)، بازیگران این ضلع ناپیدای قدرت‌اند؛ نه برای کسب سهمی از شهرت، نه برای جاه‌طلبی‌های سیاسی، بلکه برای حفظ تعادل در معادله‌ای که اگر به هم بخورد، سرنوشت یک ملت تغییر خواهد کرد.

🔹 امنیت، پروژه نیست؛ فرآیندی پیچیده و زمان‌بر است

بسیاری گمان می‌کنند امنیت، نتیجه چند اقدام مقطعی است؛ اما واقعیت این است که امنیت، یک پروژه نیست، بلکه یک فرآیند دائمی، پویا و چندلایه است که تنها در یک نقطه آشکار می‌شود: زمانی که دیگران در آرامش زندگی می‌کنند. هر کشوری که امروز خود را قدرتمند و باثبات معرفی می‌کند، پشت پرده‌اش مجموعه‌ای از نخبگان امنیتی ایستاده‌اند که هوشمندانه، بحران‌ها را قبل از وقوع مدیریت می‌کنند، بدون آنکه نیاز باشد کسی آن‌ها را در قامت یک قهرمان تحسین کند.

🔹 امنیت، کالای مصرفی نیست؛ بستر حکمرانی است

در معادلات سیاسی، حکومت‌ها بدون مشروعیت سقوط می‌کنند، اما حکومت‌هایی که امنیت ندارند، حتی فرصت سقوط نیز پیدا نمی‌کنند. هیچ استراتژی اقتصادی، هیچ الگوی دیپلماسی، و هیچ طرح توسعه‌ای بدون امنیت، حتی به مرحله اجرا نیز نمی‌رسد. اینجاست که نقش سربازان گمنام، فراتر از یک مأموریت سازمانی تعریف می‌شود. آنان فقط از یک سیستم سیاسی حفاظت نمی‌کنند؛ بلکه در حال حفظ زیرساخت‌های یک تمدن‌اند.

🔹 دشمنان، قدرت را در هیاهو می‌بینند؛ اما سربازان گمنام، آن را در سکوت معنا می‌کنند

جنگ‌های نوین، دیگر با لشکرکشی‌های سنتی آغاز نمی‌شوند. حملات اطلاعاتی، فروپاشی اقتصادی، جنگ رسانه‌ای، مهندسی اجتماعی و نفوذ در ساختارهای حاکمیتی، ابزارهای جدیدی هستند که بازیگران جهانی برای برهم زدن معادلات داخلی کشورها از آن‌ها بهره می‌برند. اگر امروز کشوری در برابر این حملات تاب می‌آورد، نه به دلیل بخت و اقبال، بلکه به دلیل وجود ساختارهای امنیتی هوشمندی است که تهدیدها را پیش از آنکه به مرحله اجرا برسند، خنثی می‌کنند.

🔹 سربازانی که پیروزی‌شان در نادیده گرفته شدن است

در سیاست، همه چیز درباره دیده شدن است. اما در امنیت، همه چیز درباره ندیده شدن است. پارادوکس عجیبی که سربازان گمنام در آن زندگی می‌کنند این است که بزرگ‌ترین موفقیت‌شان این است که هیچ‌کس درباره آن‌ها سخن نگوید. اگر امنیت برقرار است، اگر تهدیدها به بحران تبدیل نمی‌شوند، اگر حملات اطلاعاتی در نطفه خنثی می‌شوند، اگر دشمنان، در محاسبات خود ناکام می‌مانند، این یعنی آن‌ها کارشان را درست انجام داده‌اند.

در کشوری که امنیت دارد، بسیاری فرصت دارند که تحلیلگر، سیاستمدار، مدیر و منتقد باشند؛ اما این امنیت، میراث هیچ‌کس نیست، بلکه دستاورد همان‌هایی است که در سکوت، تاریخ را می‌سازند.

کیوان دارابخانی